Πλήρης ημερών “έφυγε” από τη ζωή ο θρυλικός τραγουδιστής και ηθοποιός Χάρι Μπελαφόντε (Harry Belafonte), σε ηλικία 96 ετών. Ένας πρωτοπόρος καλλιτέχνης της εποχής του, που αφιέρωσε, όμως και μεγάλο κομμάτι της ζωής του στη μάχη για τα δικαιώματα της μαύρης κοινότητας.
Ο Χάρι Μπελαφόντε, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και πρωτοποριακός ηθοποιός ξεκίνησε την καριέρα του στο χώρο του θεάματος τη δεκαετία του 1950, πριν στραφεί στον πολιτικό ακτιβισμό.
Υπήρξε στενός φίλος και υποστηρικτής του Dr. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ και ήταν παρών στην εμβληματική πορεία της Ουάσινγκτον το 1963, η οποία έληξε με τον ιστορικό λόγο του Κινγκ.
Πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήταν το Matilda (Ματίλντα), ενώ το άλμπουμ του “Calypso” (1956) τον έκανε διάσημο ως “βασιλιά του χορού calypso“. Ο Χάρι Μπελαφόντε, όπως ανακοινώθηκε, πέθανε σήμερα Τρίτη (25/4) στο σπίτι του στο Upper East Side του Μανχάταν από καρδιακή ανεπάρκεια.
Ποιος ήταν ο Χάρι Μπελαφόντε
Ο Harold George Bellanfanti Jr. γεννήθηκε στο Χάρλεμ την 1η Μαρτίου του 1927. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Τζαμάικα και επέστρεψε στη Νέα Υόρκη κάνοντας διάφορες δουλειές του “ποδαριού” για να καταλήξει στο αμερικανικό ναυτικό, σε ηλικία 17 ετών (1944), δουλεύοντας ως φορτωτής πυρομαχικών.
Μετά το τέλος του πολέμου, εργάστηκε ως βοηθός θυρωρού. Παρακολούθησε μαθήματα υποκριτικής, με συμμαθητές τον Μάρλον Μπράντο και τον Γουόλτερ Ματάου, τα οποία πλήρωνε τραγουδώντας σε συναυλίες στη Νέα Υόρκη. Αργότερα “συνοδοιπόρησε” με τον Μάρλον Μπράντο για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της μαύρης κοινότητας.
Ο Χάρι Μπελαφόντε (Harry Belafonte) κατέκτησε σαν θύελλα τα pop charts των 50ς και με την πληθωρική του προσωπικότητα εργάστηκε επί πολλά έτη για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σε μία εποχή που οι μαύροι ηθοποιοί και τραγουδιστές δεν ήταν πρόσωπα που εμφανίζονταν συχνά στις οθόνες των τηλεοράσεων και του σινεμά εκείνος έσπαγε ταμεία.
Η άνοδός του υπήρξε ιστορική. Δεν ήταν φυσικά ο πρώτος μαύρος περφόρμερ τραγουδιστής στην ιστορία του θεάματος. Πριν από εκείνον υπήρξαν ο Louis Armstrong, η Ella Fitzgerald και άλλοι, όμως κανείς δεν είχε τη δική του ξαφνική απογείωση και δημοτικότητα. Έφερε στο μουσικό προσκήνιο της Νέας Υόρκης τους ιδιαίτερους ρυθμούς της Καραΐβικής, με τραγούδια όπως τα: “Day-O (The Banana Boat Song)” και “Jamaica Farewell”.
Το άλμπουμ του με τίτλο “Calypso” έφτασε στην κορυφή του Billboard το 1956 και έμεινε εκεί για 31 εβδομάδες – λίγο πριν από την έλευση του “φαινομένου” με το όνομα Έλβις.
Υπήρξε ένας χαρισματικός περφόρμερ και λέγεται ότι οι ζωντανές εμφανίσεις του ήταν ένα απίστευτο θέαμα με μοναδική ενέργεια. Άφηνε το κοινό άναυδο με τις αισθαντικές του ερμηνείες που είχαν μια ανεπανάληπτη για την εποχή τους θεατρικότητα.
Μέχρι το 1959 ήταν ο πιο υψηλά αμειβόμενος μαύρος καλλιτέχνης στον κόσμο με sold-out εμφανίσεις στο Λας Βέγκας, στο Λος Άντζελες και στη Νέα Υόρκη.
Κυλοφόρησε 30 studio άλμπουμ και οκτώ live άλμπουμ. Μετά τη μουσική, σειρά είχε ο κινηματογράφος και ο Μπελαφόντε σύντομα έγινε ο πρώτος μαύρος ηθοποιός που πήρε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Χόλιγουντ. Συμμετείχε μεταξύ άλλων στις ταινίες: “The Angel Levine” (1970), “Buck and the Preacher” (1972), “Uptown Saturday Night” (1974), “The Player” (1992) κ.αλ.
Η καριέρα του στον κινηματογράφο δεν είχε μεγάλη διάρκεια, και τη σκυτάλη πήρε επάξια ο υπέροχος Σίντεϊ Πουατιέ, που γνώρισε ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία.
Η μουσική και ο χώρος του θεάματος δεν ήταν ποτέ ο απόλυτος στόχος του Μπελαφόντε, που σύντομα αφιερώθηκε με προσήλωση στο κίνημα για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Αναφoρικά με τις πολιτικές του πεποιθήσεις ο Μπελαφόντε υπήρξε πολέμιος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ από τις αρχές της δεκαετίας του 1980. Με δημόσιες δηλώσεις του αντιτάχτηκε στο εμπάργκο των ΗΠΑ για την Κούβα, ενώ δήλωσε την αντίθεσή του στην εισβολή των ΗΠΑ στη Γρενάδα. Επανειλημμένως επικρότησε τον Φιντέλ Κάστρο, τον οποίο επισκέφτηκε στην Κούβα.
Πηγή: pierianews.gr